>Όλα είναι ωραία… – Μαρία Πολυδούρη

>

Όλα είναι ωραία•

όλα είναι αγάπη κι αγάπης πόθος

 τά ξεφυλλά.

Τόσο είνε ωραία καθώς πεθαίνουν

τόσο μοιραία

και σιωπηλά.

 

Έχω μιά χάρη.

Στην άνθησή μου φορώ στεφάνι

το μαρασμό.

Έχω μια χάρη. Τί μού ‘χουν δώσει 

και μού ‘χουν πάρει

το γιορτασμό;

 

Γιατί πεθαίνω

γίνομαι ωραία, γίνομαι η αγάπη

που τήν ποθούν.

Κι όλο πεθαινω. Γύρω μου τάνθη

να τα πληθαίνω 

να μαραθούν!

 

Χάρμα κι ο πόνος

Στο βλέφαρό μου λάμπει το δάκρι

τού σπαραγμού.

Χάρμα κι ο πόνος κι ας αξιώθη

να γίνη θρόνος

τού στοχασμού.

 

Έχω μιά φλόγα

 και πλάι η καρδιά σου, βουβή ικεσία,

μού τή ζητά.

Έχω μια φλόγα και δέ μού ανήκει,

 – Τη μοίρα ευλόγα,

δέν απατά.

 

Αυτή είνε η μοίρα

που μ’ ομορφαίνει, αυτή είνε η φλόγα

τού εξιλασμού.

Αύτη είναι η μοίρα μου•  μη μ’ αγγίζεις.

Φορώ τα μύρα 

του χωρισμού!

 

Όλα είνε ωραία•

όλα είναι αγάπη κι αγάπης πόθος

τά ξεφυλλά.

Τόσο είνε ωραία καθώς πεθαίνουν

τόσο μοιραία 

και σιωπηλά. 

Ηχώ στο χάος (1929)